In het begin van dit boek zette ik een aantal bedenkingen over ons onderwerp op een rijtje.
Twee van de belangrijkste bedenkingen waren misschien wel:
- Is ‘de liefde van God zo nadrukkelijk willen ervaren’ niet erg zweverig en vaag? Geven we het gevoel dan niet een veel te belangrijke plaats?
- Is dit niet erg egocentrisch? Zoveel aandacht voor ‘Ik’ en ‘Mijn gevoelens’?
Voor mij hebben de twee gebeden van Paulus in de Efeze brief definitief afgerekend met de eerste bedenking. Als Paulus zo expliciet tot twee keer toe bidt voor ‘ervaringskennis’ van Jezus’ liefde, en ‘dat ze de hoogte, breedte, lengte en diepte van die liefde mogen proeven’, dan zitten we wel goed met het verlangen om echt intiem met God te leren omgaan. En het lijkt mij, dat Paulus’ einddoel: ‘volstromen met Gods volkomenheid’ toch ook behoorlijk ervaringsgericht klinkt. Maar hij schaamt zich daar duidelijk niet voor. Hij verlangt er zelf naar en bidt regelmatig, dat de Efeziërs juist dat mogen meemaken. Voor hem is het synoniem met: ‘Jezus, die echt woning in ons hart maakt’.
En dan de bedenking, dat dit allemaal wel erg egocentrisch is. Het lijkt mij, dat daar zeker een potentieel gevaar in schuilt. Maar allereerst moet ik me telkens realiseren, dat het doel niet is, dat Ik me zo graag wil wentelen in allerlei fijne gevoelens. We praten over een liefdesrelatie met God. Hij verlangt naar die liefdesresonantie met zijn beelddragers. Eerste en belangrijkste doel is dus het bevredigen van Gods verlangens! Eigenlijk: beantwoorden aan het doel, waar Hij ons voor geschapen heeft.
Maar volgens Paulus is er meer. In de bespreking van zijn tweede gebed in Efeze 3 in het vorige hoofdstuk sloeg ik enkele woorden voorlopig over. Laten we die eens vet gedrukt toevoegen:
Dan zult u met alle heiligen de lengte en de breedte, de hoogte en de diepte kunnen begrijpen, 19 ja de liefde van Christus kennen die alle kennis te boven gaat, opdat u zult volstromen met Gods volkomenheid.
Efeze 3:18,19
Hoewel dit groeiproces in de intimiteit van ons hart plaats moet vinden (Jezus die steeds meer in ons hart woning gaat maken), wijst Paulus er hier op dat dit niet beperkt hoeft te blijven tot ‘de binnenkamer’. Sterker nog, er wordt vaak gezegd dat we de gemeenschap met andere gelovigen nodig hebben om deze liefde van Christus ten volle te leren kennen. Dat lijkt me zeker geen verkeerde gedachte, maar ik weet niet of Paulus dat hier bedoelt. In elk geval wijst hij erop dat het voor de hand ligt en heel zinvol is om de liefde van Christus samen met anderen te beleven en te delen. Het is niet voor niets dat de Gemeente zo’n prominente plaats inneemt in het N.T. De beelden, die gebruikt worden, wijzen op de diepe liefde van God, niet alleen voor het individu, maar ook voor het samenspel tussen zijn kinderen: Lichaam van Christus, en Bruid van Christus. Deze beelden spreken boekdelen.
De Vader en de Zoon willen duidelijk volop genieten van de gemeenschap met ons samen als Gods Volk. En het ligt voor de hand, dat God ernaar verlangt, dat die collectieve beleving ook echt een beleving zou zijn waar gevoel en emotie een belangrijke rol spelen. God verlangt er bijvoorbeeld naar dat we onze samenkomsten zo vormgeven dat we ook dan als collectief de ervaring hebben dat we samen ‘volstromen met zijn volkomenheid’.
Mooie muziek speelt daar zeker een belangrijke rol bij. Liederen die het hart raken brengen ons samen emotioneel tot grote hoogten met onze God. Vrolijke. blije muziek, maar ook lofprijzingsliederen waarbij we meer tijd krijgen om de woorden diep tot ons hart te laten doordringen.
Samen het avondmaal vieren. Samen stil zijn voor Gods aangezicht. Oei, dat laatste is heel lastig, eng bijna, in een cultuur, waarin we ons continu met geluid omgeven. Ik kom er later op terug.
Maar ik vermoed, dat Paulus ook denkt aan het persoonlijk delen met elkaar van onze ervaringen met God. Dat zal logischerwijs in kleinere groepen gebeuren. Laten we dan ook niet bang zijn te praten over de emotionele kant van onze relatie met God. We zijn tenslotte broers en zussen van elkaar. Sterker nog: we zijn samen Bruid…
Praktische vragen en suggesties
- Ervaar jij op dit moment nog bedenkingen bij het onderwerp ‘intiem met God’?
Zo ja, wat zijn momenteel jouw belangrijkste bedenkingen?
Heeft dit boek tot zover je denken hierover veranderd? - In hoeverre ervaar jij jouw kerkelijke samenkomsten als collectieve emotionele uitingen van de liefde voor God?
Bij welke aspecten van de samenkomsten ervaar je dit het meest?
Neem je deel aan verschillende soorten samenkomsten? - Mochten jouw samenkomsten weinig emotionele ervaring teweegbrengen, ligt dat dan vooral aan de manier van samenkomen, of eerder aan jezelf?
Praat je daar wel eens over met anderen uit je gemeente?